De mond is één van de meest intieme lichaamszones

Ik weet wel het één en ander af van een “behandelaar-patiënt” relatie. Ik ben namelijk fysiotherapeut geweest. En als fysiotherapeut heb je een zeer intieme relatie met patiënten. Het is een relatie waarbij het vertrouwen en de mate van oprechtheid nooit geschonden mag worden. Dat mag in ieder geval niet gebeuren vanuit de behandelaar.

Een “vreemd” persoon die in jouw mond kijkt

Nu werk ik in de mondzorg en ik ben zelf geen behandelaar, maar ik krijg wel van alles mee van wat er in de behandelkamers gebeurt. Ik zie dat sommige patiënten in tranen uitbreken als ze een zeer persoonlijk verhaal vertellen en ik zie ook wat het voor sommige mensen betekent als ze een vreemd persoon in hun mond moeten laten werken. De mond is namelijk één van de meest intieme zones van het menselijk lichaam, vind ik zelf.

Ondanks de intimiteit stappen patiënten over

En juist omdat de mond zo’n intiem zone is, verbaast het mij steeds weer hoe snel patiënten ervoor kunnen kiezen om over te stappen naar een andere behandelaar. Maar ik denk dat het aan mijn opvattingen ligt waardoor ik steeds verbaasd raak. Er zijn immers ook patiënten die het niet erg vinden om steeds een andere behandelaar te hebben. Ik vergelijk dat eigenlijk met het maken van een afspraak bij de huisarts. Als ik een afspraak bij mijn huisarts maak, en ik word geconfronteerd met het feit dat ik word gezien door zijn of haar waarnemer, vind ik het niet erg. Ik ga er namelijk vanuit dat de waarnemer dezelfde integriteit, vaardigheden en kennis heeft als mijn eigen huisarts.

Mijn fysiotherapeutisch onderzoek zette de toon

Vanuit mijn eigen ervaring als fysiotherapeut, weet ik bijvoorbeeld dat patiënten het heel moeilijk vonden om over te stappen naar een andere fysiotherapeut. Dat kwam enerzijds doordat de behandelreeks nooit echt lang was, tenzij het een chronische patiënt betrof. En anderzijds kwam het vanwege het feit dat fysiotherapeuten hun patiënten vaak vragen om zich deels te ontkleden zodat ze hun fysiotherapeutisch onderzoek kunnen uitvoeren. Het ontkleden vond ik altijd een belangrijk moment waarop je laat zien hoe respectvol je met iemand om kan gaan. Dat zette wat mij betreft de toon voor de mate waarin ik liet zien hoeveel respect ik voor iemands lichaam toonde.

Wat ik uiteindelijk denk

Doordat ik zelf geen behandelaar binnen de mondzorg ben geweest, denk ik wat mij betreft bestwel hetzelfde als een patiënt. En als “patiënt zijnde” denk ik dat de behandelaren, maar ook assistenten, nooit mogen vergeten dat ze werken in één van de meest intieme lichaamszones van een mens. En ik denk ook dat wanneer ze een patiënt naar hun behandelkamer brengen, ze altijd moeten beseffen dat ze met een mens werken. En een mens heeft ervaringen en gevoelens die gerelateerd zijn aan zijn of haar mond. Het kunnen nare ervaringen en gevoelens zijn, of juist helemaal niet.