fbpx

Geforceerde vakantieaanvragen

Toen ik net begon met managen, kreeg ik bijna stressvlekken van de medewerkers die vakanties boekten zónder eerst te checken of ze vrij konden krijgen. Ik wist wel dat het technisch gezien niet mijn probleem was als de verlofaanvraag uiteindelijk afgekeurd moest worden waardoor de medewerkers niet op vakantie zouden kunnen gaan. Maar ik vond het als manager altijd wel een nare situatie om in te zitten.

 

Ik gun medewerkers hun vrijheid

Ik gun medewerkers namelijk hun vrijheid en hun vakanties op de momenten waarop het óók hen uitkomt. En om dat te realiseren, moest ik soms kleine wonderen laten gebeuren.

Ik koos er nooit voor om een verlofaanvraag in zo’n situatie te annuleren omdat ik begrijp dat wij allemaal mensen met wensen, dromen en verplichtingen zijn. Ik vind het ergens bijvoorbeeld wel sneu dat een vrouwelijke medewerker heel erg vast zit aan de bouwvak van haar man en vanuit haar thuisfront gedwongen wordt om een ‘geforceerde’ vakantieaanvraag in te dienen.

Ik heb daar begrip voor, en ik zie zo’n ‘geforceerde’ vakantieaanvraag niet alleen als een vorm van brutaliteit, maar soms ook als een vorm van ‘niet anders kunnen’.

 

Nu mag jij kleine wonderen voor het team verrichten

Wat ik wel altijd belangrijk heb gevonden, is de afwikkeling ervan. Met andere woorden: hoe gedraag jij je nádat je een geforceerde vakantieaanvraag hebt ingediend? Zet de medewerker zich extra in, stelt hij of zij zich extra flexibel op, etc. Ik wilde als het ware een ‘return on my investment’ zien waarbij de medewerker kleine wonderen voor mij óf voor de rest van het team ging verrichten. Hier was ik ook altijd duidelijk over.

Er werd namelijk extra inspanningen van mij en de rest van het team gevraagd, dus ik wilde ook extra inspanningen vanuit de medewerker naar het team toe zien.

 

Een ‘voor wat, hoort wat’ cultuur

Ik denk dat er een hoop mensen zijn die het niet eens zijn met de bovenstaande aanpak, waarbij er een “voor wat, hoort wat” cultuur gekweekt werd, maar dat is helaas wel de realiteit van managen. Managen is namelijk niet alle regels volgen en geen uitzonderingen maken. Als managen wel een kwestie was van regels volgen, zouden we geen managers nodig hebben.