Moet je eigenlijk wel je overwinningen vieren? Dat vraag ik mij soms af. Ik ben niet zo’n type dat het nodig vindt om het behalen van een doel met een groot feest te vieren. Voor mij is het behalen van iets gewoon een onderdeel van de planning. Soms lukt het, soms niet. En dat is prima. Maar als ik om me heen kijk, zie ik mensen die echt een feestje willen bouwen als ze iets hebben bereikt. En dat respecteer ik, hoor.

Ik herinner me nog een paar keer dat ik als manager het woord moest voeren tijdens zo’n viering. Nou, dat zag er niet uit. Ik stond daar, met een drankje in mijn hand, en dacht alleen maar: “Waarom sta ik hier?” Het voelde gewoon niet goed. Ik vind het veel belangrijker om de voorwaarden te scheppen zodat anderen kunnen vieren. Dat voelt voor mij gewoon beter.

In de dagelijkse praktijk zorg ik er wel voor dat er ruimte is voor een feestje. Ik initieer het soms zelfs, maar ik ben nooit degene die het feest opent. Dat voelt gewoon raar. Het idee dat ik daar moet staan om iets te vieren waarvan wij wisten dat het zou gebeuren, is gewoon niet mijn stijl.

Ik heb geleerd dat het oké is om niet altijd in de schijnwerpers te willen staan. Het is prima om achter de schermen te blijven en anderen te laten stralen. Misschien ben ik gewoon meer een supporter dan een speler in dit geval. En dat is ook helemaal oké.

Dus, wat denk jij? Moet je die momenten echt vieren, of is het meer een kwestie van doorgaan naar het volgende doel?