Er zijn patiënten die het zo bont maken dat niemand ze wil behandelen. Neem bijvoorbeeld een patiënt die denigrerend tegen de assistenten praat of ongepaste opmerkingen maakt over het uiterlijk van de assistenten. Als je zo’n patiënt aanspreekt op diens gedrag, en deze zich er niets van aantrekt, wil je die persoon het liefst uitschrijven. Doordat wij echter met de WGBO te maken hebben, kan dit niet zomaar.

De invloed van de WGBO 

Binnen de mondzorg worden wij namelijk gehouden aan de WGBO. Een raar onderdeel van de WGBO is dat een arts niet het recht heeft om de behandelovereenkomst met een patiënt stop te zetten vanwege een willekeurige reden. Deze regel is niet alleen binnen de mondzorg van toepassing, maar ook binnen andere branches binnen de zorg.

Dringende reden

Om een patiënt op initiatief van de tandarts uit te schrijven, dient er sprake te zijn van een dringende reden. Een voorbeeld van een dringende reden is als de patiënt fysiek geweld gebruikt tegen één of meer van de medewerkers van de praktijk. En dat vind ik het rare aan dit deel van de WGBO. Het lijkt er namelijk op dat je pas mag handelen als het te laat is. Bij sommige patiënten voel je namelijk een conflict aankomen, maar ben je op basis van de WGBO niet in de positie om afscheid van deze patiënt te nemen. Je kan natuurlijk stellen dat je middels een goede en open communicatie het gedrag van een patiënt zou kunnen beïnvloeden, maar dat is lang niet altijd het geval.

Consequenties zijn niet van toepassing binnen de zorg

Vanuit mijn positie als mens, en als manager, vind ik het heel erg raar dat er geen consequenties zijn verbonden aan gedrag dat eigenlijk kantje boord is. Ik weet namelijk dat als ik over de schreef ga, er consequenties horen te volgen. Dat is hoe onze maatschappij werkt. Als ik er bijvoorbeeld voor kies om herhaaldelijk ongepast gedrag tegen de medewerkers van een restaurant vertonen, zal ik er niet meer welkom zijn. Dit is dankzij de WGBO binnen de zorgsector anders. Er lijken andere spelregels te gelden. Ik begrijp dat het te maken zal hebben met het feit dat het gedrag van sommige patiënten veroorzaakt kan worden door een bepaald ziektebeeld. In bijvoorbeeld een verpleeginstelling is het juist goed dat een behandelrelatie niet eenzijdig stopgezet kan worden, maar tot in hoeverre is dit onderdeel van de WGBO ook realistisch in een reguliere mondzorgpraktijk?

Dus waarom is dit onderdeel uit de WGBO eigenlijk van toepassing op mondzorgpraktijken? Kan iemand mij dit vertellen?