In sommige praktijken is het een vast ritueel om samen te lunchen, terwijl dat in andere praktijken helemaal niet gebruikt. Ik vind dat er zeker voordelen zitten aan samen lunchen.

Soms lijkt het echter alsof iedereen gewoon zijn eigen ding doet en naar diens telefoon staart… en dat is ook prima. Maar als we het hebben over de sfeer in een team, dan denk ik dat het meer te maken heeft met hoe de lunch geregeld is dan met het feit of je samen eet of niet.

Wat ik echt merk is dat als de praktijkhouder de lunch verzorgt, er iets bijzonders gebeurt. Er zijn praktijkhouders die basis ingrediënten zoals: brood, wraps, salade-ingrediënten en al dat soort dingen aanschaffen voor de medewerkers. Wanneer de medewerkers hun lunch aan het samenstellen zijn, ontstaat er een soort van interactie. De lunch wordt een sociale activiteit in plaats van alleen maar een moment om te eten.

Iedereen is bezig met het kiezen van wat ze willen, het snijden van tomaatjes of het smeren van hun broodje bijvoorbeeld. Dat zorgt voor interactie die je gewoon niet krijgt als iedereen zijn lunch uit een zakje haalt.

En ja, de rest van de lunch – het daadwerkelijk opeten – dat gaat gewoon zoals altijd. Maar die eerste fase, het samenstellen, maakt echt een verschil. Je ziet mensen lachen, praten en ideeën uitwisselen terwijl ze hun lunch aan het maken zijn. Het is de simpele handeling van het bereiden van een maaltijd. het creëren van een soort van verbinding.

Dus of je nu samen luncht of niet, het lijkt erop dat de manier waarop de lunch geregeld is echt invloed heeft op de sfeer in jouw team. En dat is toch wel iets om over na te denken als je in jouw praktijk aan de slag gaat met teamdynamiek.