Patiënten snappen het soms gewoon niet
Toen ik als fysiotherapeut werkte, maakte ik mij vaak boos als patiënten therapieontrouw waren en hun oefeningen halfbakken uitvoerde.
Niet genoeg doordringen
Wat ik toen nog niet wist, was dat de patiënten waarschijnlijk het belang van de oefeningen niet genoeg inzagen. Ik wist ze in theorie wel uit te leggen wat de oefeningen deden, maar ik drong waarschijnlijk niet tot ze door.
Ver van mijn bed show
Nu denk ik dat ik vaak niet voldoende duidelijk ben geweest over het ‘waarom’ van het uitvoeren van oefeningen. Ik legde niet vaak genoeg de connectie tussen een verzwakte spiergroep en het dagelijks leven van een patiënt. Alhoewel het de patiënt zelf betrof, was mijn theoretische onderbouwing van een oefening vast een ‘ver van mijn bed show’ voor de patiënt zelf waardoor zij weinig waarde aan de oefeningen hechtten.
2 vragen voor tandartsen, mondhygiënisten en assistenten
Binnen de mondzorg krijgen patiënten vaak instructies over hoe zij bijvoorbeeld moeten poetsen en stokeren. De mondhygiënist, preventieassistent of tandarts weten haarfijn uit te leggen wat stokeren en poetsen doet, maar leggen zij wel altijd voldoende uit wat het voor een patiënt inhoudt als hij stokert of beter poetst?
Vandaar dat ik denk dat tandartsen, assistenten en mondhygiënisten zich altijd de volgende twee vragen zouden moeten stellen:
- kan mijn patiënt mijn theoretisch verhaal in zijn of haar dagelijks leven plaatsen?
- Is mijn verhaal herkenbaar genoeg voor de patiënt om er iets mee te doen?
Ik denk namelijk dat als het antwoord op deze twee vragen ‘JA’ is, de behandelaar nóg meer waarde aan de behandeling toevoegt bovenop de feitelijke behandeling.
